انواع پروتزهای صورت

پروتزهای صورت از جنس مواد سازگار با بافت بدن (Biocompatible) و به شکل جامد اما انعطاف‌پذیر هستند. از پروتزهای صورت برای تعدیل و یا اضافه کردن عناصر مشخص، زوایای طبیعی و مرزهای قابل مشاهده در صورت، استفاده می‌شود. جنس این پروتزها به گونه‌ای است که تنها با انجام یک جراحی کوچک بر روی نسج نرم چانه و یا از داخل دهان می‌توان برجستگی‌های لازم را به فک، چانه و یا گونه اضافه کرد.

پروتز چانه

از پروتز چانه برای ایجاد برجستگی یا بزرگ کردن چانه‌هایی که با برآمدگی پیشانی یا استخوان گونه‌ها تناسب ندارند، استفاده می‌شود. چانه‌های کوچک یا عقب رفته، مرز صورت را مشخص نمی‌کنند و به اصطلاح در گردن گم می‌شوند که برای اصلاح این نقص می‌توان از پروتز چانه استفاده کرد. در برخی موارد، انجام این جراحی به دنبال عمل زیبایی بینی توصیه می‌شود.

پروتز فک

از پروتز فک برای افزایش طول یک سوم پایینی صورت کمک گرفته می‌شود. شکل نامتناسب فک همانند چانه، یکی از عواملی است که فرم چهره و مرز گردی صورت را به خوبی نشان نمی‌دهد. در برخی موارد، چانه و استخوان فک هر دو نامتناسب هستند که باید همزمان اصلاح شوند.

پروتز گونه

در صورتی که استخوان گونه فاقد برجستگی لازم باشد می‌توان از این نوع پروتز برای ایجاد حجم و برجسته کردن گونه‌ها کمک گرفت.

جراحی پروتز صورت

اگر ارتفاع یا عرض قسمتی از صورت خارج از حد اعتدال باشد بر زیبایی کلی چهره تأثیر می‌گذارد. به همین دلیل اصلاح چانه کوچک، فک نامشخص یا گونه فرو رفته با استفاده از پروتزهای صورت گزینه مناسبی برای متقارن کردن ترکیب کلی چهره می‌باشد.

قبل از جراحی:

بیهوشی: پیش از جراحی با توجه به شرایط بیمار، متخصص بیهوشی تصمیم می‌گیرد که یکی از دو روش هوشبری وریدی یا استنشاقی را برای بیهوشی عمومی انتخاب کد.

برش‌ها:

• برش چانه: برای پروتز چانه، یک برش کوچک در دهان و بین لثه و لب پایین ایجاد می‌شود. بعد از آن، بافت از روی استخوان بلند شده و پروتز در محل مناسب قرار می‌گیرد.

• برش فک: پروتز فک به طور معمول با ایجاد برشی در داخل دهان، در محل مناسب گذاشته می‌شود. محل بخیه‌ها بین لثه پایین و نسج صورت و در طول استخوان آرواره می‌باشد.

• برش گونه: ابتدا ناحیه‌ای از استخوان گونه که باید توسط پروتز به آن حجم داده شود، مشخص می‌گردد. سپس از طریق برشی در داخل دهان و زیر نسج گونه، پروتز در جای مناسب قرار می‌گیرد.

• بخیه زدن: محل برش با بخیه‌های جذبی یا چسب مخصوص جراحی بسته می‌شود. یک یا دو هفته بعد از عمل، چسب‌ها توسط جراح برداشته خواهند شد.

بعد از جراحی:

• ۲۴ تا ۴۸ ساعت بعد از جراحی ممکن است بیمار تب خفیفی داشته باشد که امری طبیعی است.
• بیشتر بیماران از وجود جسم خارجی در صورتشان احساس ناراحتی می‌کنند تا آن که از درد شکایت داشته باشند. برای کاهش بی‌قراری می‌توان با نظر پزشک، از داروهای مسکن استفاده کرد.
• استفاده از آنتی‌بیوتیک بعد از عمل جراحی بزرگ کردن چانه ضروری است که باید طبق دستور پزشک و در ساعات مشخص مصرف شود.
• مصرف ویتامین ث تا دو هفته پس از عمل، به تسریع روند بهبود کمک می‌کند.
• طی ۷۲ ساعت اول، برای صرف غذا از یک قاشق کوچک استفاده کرده و غذا را پشت دندان‌های پیشین خالی کنید.
• بهتر است تا یک هفته از خندیدن شدید و بلند حرف زدن خودداری کنید.
• به طور معمول پس از یک هفته، دوره مراقبت و استراحت تمام شده و بیمار به زندگی طبیعی خود بر می‌گردد.